Lieve mensen in Nederland,

Ik ben Mauricio Humpire Mamani en ik woon in Arequipa, Peru en kom al heel veel jaren naar
het opvanghuis. De warme maaltijd die we in het opvanghuis krijgen is erg lekker en het avondmaal vind ik nog lekkerder, omdat we dan rijstebrij krijgen.

Ik heb geen vader, maar wel heel veel broers en zussen en we hebben nooit genoeg te eten. Ik
had altijd veel honger en ik herinner me dat mijn maag altijd pijn deed en om de pijn niet te voelen gingen we vroeg slapen. Maar sinds we in het opvanghuis zijn doet onze maag geen pijn
meer, omdat we hier eten krijgen.

Op de Dag van de Rechten van het kind ga ik met de kinderen van het opvanghuis meelopen met een bord waarop staat dat elke kind rechten heeft, ook het recht op eten en het recht om te spelen, want ik heb thuis geen speelgoed.

Ik zal jullie eens iets vertellen. Ik had nog nooit in mijn leven garnalen gegeten en mijn vriendjes zeiden altijd dat die zó lekker zijn. Op een dag was ik in het opvanghuis en toen hadden ze soep met garnalen gekookt. Dit is een typisch Peruaans gerecht uit Arequipa. Ik had 9 garnalen in mijn soep en die dag was ik heel heel gelukkig, want ze zijn héél erg lekker.

Wat ik wel jammer vind is dat mijn moeder nog nooit garnalen gegeten heeft, maar als ik heel groot ben en werk heb ga ik die voor haar kopen en zelf voor haar koken.

Profesora Marianne vroeg aan mij wat het opvanghuis voor mij betekent en toen zei ik dat het voor mij een thuis is, een huis waar mijn dromen uitkomen en dat alle kinderen die daar zijn mijn broertjes en zusjes zijn. En dat ik veel van hen houd, ondanks dat ze me soms boos maken en we ruzie maken. Ik vind het heel fijn in het opvanghuis. Ik ben Kinderen van de Zon dankbaar dat zij zulk een heerlijk eten voor ons koken en ons datgene geven wat we nodig hebben en vooral dat nu mijn maag nooit meer pijn doet.

Ik wil tegen jullie zeggen dat we hier heel gelukkig zijn en dank je wel aan aaaaaaaalle mensen die ons helpen.

Een omhelzing,
Mauricio.